To, że ,,podróże kształcą’’ wiedzą wszyscy, ale również, że stają się idealnym ,,narzędziem’’ integracyjnym, przekonaliśmy się na własnej skórze. Wtorek - 24 maja - nie zapowiadał się jak zwykle. Z reguły wygląda to tak, iż o godzinie 8.00 stawiamy się w murach naszej szkoły i zdobywamy wiedzę teoretyczną. Nie tym razem, ponieważ zebrała się grupa wspaniałych młodych ludzi chcących zwiedzić skrawek naszej ojczyzny zlokalizowany w Bieszczadach. Opiekunami wycieczki były panie: L. Lenart , A. Korga i B. Łukasik.

   Dzień pierwszy wycieczki przywitał nas wspaniałymi widokami w Polańczyku, nazywanym polską Chorwacją. Jego atutem jest bowiem zarówno bliskość wody, jak i gór . Następną atrakcją była Zapora Solińska. Przechodząc przez nią natrafiliśmy na tutejsze kąpielisko oraz na przystań statków turystycznych. Daliśmy się uwieść urokowi godzinnego rejsu statkiem po tafli bieszczadzkiego zbiornika wodnego. To był niesamowity ,,chillout”.

   Drugiego dnia sprytnie przemieściliśmy się 50-osobową grupą do Sanoka. Zamek Królewski w Sanoku przykuł naszą uwagę jako główna atrakcja miasta. Na pozostałościach średniowiecznej wieży z czasów Kazimierza Wielkiego podziwialiśmy piękną panoramę okolicy. Najciekawsze rzeczy odkryliśmy jednak w zamku mieszczącym Muzeum Historyczne. Oprócz wykopalisk archeologicznych, zbiorów militarnych i obrazów, dwie ekspozycje wymagają szczególnej uwagi. Sztuka cerkiewna XV- XIX wieku jest jedną z wystaw stałych Muzeum Historycznego, którą koniecznie trzeba zobaczyć. W Sanoku urodził się Zdzisław Beksiński, jeden z najwybitniejszych współczesnych artystów. Jego jedynym spadkobiercą po tragicznej śmierci w 2005 roku zostało Muzeum Historyczne w Sanoku. W ostatniej woli przekazał mu kilka tysięcy prac, w tym fotografie, rysunki, grafiki i obrazy. Efektem jest największa w świecie kolekcja dzieł Beksińskiego, którą można podziwiać w specjalnie odbudowanym skrzydle zamku. Sztuka ta wywarła na nas ogromne wrażenie. Następnie udaliśmy się Muzeum Budownictwa Ludowego. Dowiedzieliśmy się, że jest to pierwszy i największy skansen w Polsce oraz jedno z najpiękniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Europie. Na okres około dwóch godzin przenieśliśmy się w czasy naszych przodków i poczuliśmy na własnej skórze jak wyglądało dawne życie chłopa, szlachcica, lekarza, nauczyciela i kowala. Siedzieliśmy w starej domowo-szkolnej ławie.

   Wycieczka udała się w pełni, wróciliśmy zadowoleni i wzbogaceni nowym doświadczeniem. Pogoda nas rozpieszczała i umożliwiała realizację planów. Zdobywanie wiedzy w szkole to jedno, drugie zaś, niemniej ważne dla młodzieży, staje się budowanie wspólnoty z poczucia dumy z naszego dziedzictwa narodowego i kulturowego. To takie trzy w jednym, bo najważniejszym było zadbanie o wspólne dobre relacje i przynależność do wspaniałej szkolnej społeczności .

   To kiedy następny wspólny wyjazd?

Tekst i foto: B.Łukasik