TEST SPRAWNOŚCIOWY DO KLASY MUNDUROWEJ

W  dniu 1 lipca 2024 roku o godzinie 9 00 na Hali sportowej w Zespole Szkół odbędzie się test sprawnościowy dla
kandydatów do klasy pierwszej mundurowej.
Kandydaci w dniu testu powinni posiadać:
Zgodę rodziców.
Zaświadczenie lekarskie o dobrym stanie zdrowia.
Wymagany ubiór: Koszulka, spodenki i bezwzględnie zmienne obuwie.
Poniżej opisane poszczególne próby sprawnościowe.
 
BIEG NA 30 M (SZYBKOŚĆ)
Szybkość jest jedną z podstawowych zdolności motorycznych, w znacznej mierze wyznaczającą poziom
potencjału ruchowego i przygotowania specjalnego sportowca. Cecha ta w dużej mierze uwarunkowana jest
genetycznie.
Badany rozpoczyna próbę w pozycji startowej wysokiej. Stopa nogi wykrocznej powinna znajdować się przed
samą linią, nogi lekko zgięte w kolanach i biodrach, ciało nieznacznie wychylone do przodu.
Po komendzie start, uczeń tak szybko jak potrafi biegnie linii mety.
Próbę wykonuje się dwa razy. Jej wynikiem jest lepszy z dwóch zanotowanych czasów zapisywany z
dokładnością do setnej części sekundy, tak jak jest wyświetlany na ekranie stopera.
 
SKOK W DAL Z MIEJSCA (SKOCZNOŚĆ)
Skoczność jest to chwilowa zdolność pokonywania masy ciała, w celu przeniesienia go jak najdalej lub jak
najwyżej.
Na sali gimnastycznej wytyczone są linie odmierzające długość skoku.
Badany staje przed linią odbicia w małym rozkroku z ustawionymi równolegle stopami. Następnie
pochyla tułów, ugina nogi w kolanach z równoczesnym zamachem obu kończyn górnych dołem w tył,
po czym wykonuje wymach rąk w przód z równoczesnym energicznym odbiciem obunóż. Skacze
najdalej jak potrafi.
W czasie wykonywania próby należy zwrócić uwagę na poprawność ustawienia stóp. W żadnej fazie
odbicia, nie powinny one przekraczać wytyczonej linii. W przypadku, gdy po wylądowaniu uczeń
podeprze się z tyłu rękoma lub upadnie w tył, powtarza próbę.
Poprawnie wykonany skok mierzymy od wyznaczonej linii odbicia do najbliższego śladu
pozostawionego przez pięty skaczącego.
Badany wykonuje kolejno dwa skoki, z których rejestruje się lepszy, z dokładnością do 1 cm.
 
BIEG WAHADŁOWY 10 X 5M
Stanowisko pomiarowe wyznaczają dwie równoległe jednometrowe linie wytyczone na twardym,
równym podłożu, oddalone od siebie o 5 m. Odległość 5 metrów odmierzamy między ich
zewnętrznymi krawędziami.
Dodatkowo można oznaczyć trasę przy pomocy pachołków postawionych na końcach linii.
Dla szybszego przeprowadzenia próby można przygotować dwa równolegle obok siebie ustawione tory.
Wtedy dwóch badanych startuje równocześnie.
Badany rozpoczyna próbę w pozycji startowej wysokiej. Stopa nogi wykrocznej powinna znajdować się
przed samą linią, nogi lekko zgięte w kolanach i biodrach, ciało nieznacznie wychylone do przodu.
Po komendzie start, uczeń tak szybko jak potrafi biegnie do drugiej linii, wykonuje nawrót i wraca na
linię startu. Przy każdym nawrocie, obydwie stopy muszą znaleźć się za linią.
Taki podwójny kurs badany wykonuje pięć razy. W czasie zmiany kierunku biegu nie wolno dotykać
rękami podłoża.
Próbę wykonuje się dwa razy. Jej wynikiem jest lepszy z dwóch zanotowanych czasów zapisywany z
dokładnością do setnej części sekundy, tak jak jest wyświetlany na ekranie stopera.
 
BEEP TEST (WYTRZYMAŁOŚĆ)
Wytrzymałość, czyli zdolność do wykonywania długotrwałych wysiłków fizycznych o określonej intensywności
bez objawów wyczerpania. Zależy od układu krążenia, oddychania oraz termoregulacji. Dodatkowo wiąże się
ściśle z cechami psychicznymi, takimi jak motywacja czy silna wola.
Do przeprowadzenia próby niezbędny jest dokładnie wymierzony na sali gimnastycznej lub boisku
sportowym dystans 20 m, oznaczony dwoma równoległymi liniami.
Pośrodku między nimi umieszczamy w kilkumetrowych odstępach pachołki lub grzybki. Przy pomocy
grzybków warto jest też wyznaczyć od trzech do pięciu torów do biegania. Ułatwiają one zwłaszcza
młodszym dzieciom poprawne wykonanie próby.

Do wykonania próby potrzebny ustawiony jest sprzęt nagłaśniający. Należy wykorzystać poniższe
nagranie:  .
Dzieci przystępując do próby ustawiają się w szeregu na jednej z linii.
Uczniowie poruszają się takim tempem by w chwili, gdy rozbrzmiewa sygnał zmiany kierunku ruchu
stawiali nogę na linii, wykonywali nawrót i biegli z powrotem.
Nauczyciel  może biec ze swoimi uczniami tak długo, jak długo nie przyswoją oni sobie tempa
biegania. Im młodsze dzieci tym dłużej należy im towarzyszyć podczas wykonywania próby.
Uczniowie tak długo uczestniczą w próbie jak długo potrafią utrzymać podawane z głośników tempo
biegu. Gdy uznają, że nie są w stanie biec dostatecznie szybko – kończą próbę.
Każdy uczeń powinien zapamiętać lub zanotować liczbę pokonanych długości, a następnie nauczyciel
wprowadza ją do systemu.
Wynikiem jest liczba przebiegniętych 20-metrowych odcinków, które badany był w stanie przebiec utrzymując
dedykowane tempo biegu.
 
PLANK – DESKA
Przygotowując stanowisko do wykonania próby planka układamy jeden obok drugiego maksymalnie od
sześciu do ośmiu twardych, cienkich materacy lub karimat.
Układamy je tak, by każdy z ćwiczących miał odpowiednią ilość miejsca do wykonania ćwiczenia.
Uczniowie wykonują na materacach leżenie przodem. Leżą w jednym kierunku, opierając czoła na
podłożu. Maksymalnie zgięte w łokciach ramiona są przywiedzione do tułowia a dłonie oparte o
podłoże po bokach głowy. Palce stóp wyprostowane.
Gdy wszyscy ćwiczący są przygotowani do wykonania próby nauczyciel podaje komendę rozpoczęcia
ćwiczenia i uruchamia stoper.
Całe ciało każdego badanego, od stawów skokowych po środek głowy powinno być wyprostowane,
tworzyć linię prostą. W tej pozycji badani, nie unosząc ani nie opuszczając pośladków, starają się
wytrzymać jak najdłużej.
W czasie próby nie zmienia się położenia ciała, nie wykonuje się żadnych ruchów, np. opuszcza głowy.
Jeśli badany potrafi po sygnale nauczyciela skorygować położenie swojego ciała należy próbę
kontynuować, jeśli nie, np. opuszczonych bioder nie potrafi przywrócić do poprawnej pozycji lub
permanentnie opuszcza głowę, próbę należy zakończyć.
 
Podciąganie na drążku próba siły rąk i barków:
Chłopcy:
Z przystawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem. Ręce znajdują się na szerokości barków. Na
sygnał "start" testowany ugina ręce podciągając się na wysokość podbródka, po czym bez chwili odpoczynku
przechodzi do zwisu prostego. Ćwiczenie powtarza się aż do chwili zmęczenia.
Dziewczęta:
Z przestawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem o ramionach ugiętych. Dłonie winny
znajdować się na szerokości barkowa Na sygnał; zaczyna się próba zwisu i trwa aż do zmęczenia.
Podbródek w czasie trwania testu winien znajdować się wyraźnie nad drążkiem.