TEST SPRAWNOŚCIOWY DO KLASY MUNDUROWEJ

W dniu 28 czerwca 2023 roku o godzinie 900 na Hali sportowej w Zespole Szkół odbędzie się test sprawnościowy dla kandydatów do klasy pierwszej mundurowej.

Kandydaci w dniu testu powinni posiadać:

Zgodę rodziców.
Zaświadczenie lekarskie o dobrym stanie zdrowia.
Wymagany ubiór: Koszulka, spodenki i bezwzględnie zmienne obuwie.
Poniżej opisane poszczególne próby sprawnościowe.

BIEG NA 30 M (SZYBKOŚĆ)

Szybkość jest jedną z podstawowych zdolności motorycznych, w znacznej mierze wyznaczającą poziom potencjału ruchowego i przygotowania specjalnego sportowca. Cecha ta w dużej mierze uwarunkowana jest genetycznie.
Badany rozpoczyna próbę w pozycji startowej wysokiej. Stopa nogi wykrocznej powinna znajdować się przed samą linią, nogi lekko zgięte w kolanach i biodrach, ciało nieznacznie wychylone do przodu.

Po komendzie start, uczeń tak szybko jak potrafi biegnie linii mety.
Próbę wykonuje się dwa razy. Jej wynikiem jest lepszy z dwóch zanotowanych czasów zapisywany z dokładnością do setnej części sekundy, tak jak jest wyświetlany na ekranie stopera.

SKOK W DAL Z MIEJSCA (SKOCZNOŚĆ)

Skoczność jest to chwilowa zdolność pokonywania masy ciała, w celu przeniesienia go jak najdalej lub jak najwyżej.

Na sali gimnastycznej wytyczone są linie odmierzające długość skoku.
Badany staje przed linią odbicia w małym rozkroku z ustawionymi równolegle stopami. Następnie pochyla tułów, ugina nogi w kolanach z równoczesnym zamachem obu kończyn górnych dołem w tył, po czym wykonuje wymach rąk w przód z równoczesnym energicznym odbiciem obunóż. Skacze najdalej jak potrafi.
W czasie wykonywania próby należy zwrócić uwagę na poprawność ustawienia stóp. W żadnej fazie odbicia, nie powinny one przekraczać wytyczonej linii. W przypadku, gdy po wylądowaniu uczeń podeprze się z tyłu rękoma lub upadnie w tył, powtarza próbę.
Poprawnie wykonany skok mierzymy od wyznaczonej linii odbicia do najbliższego śladu pozostawionego przez pięty skaczącego.
Badany wykonuje kolejno dwa skoki, z których rejestruje się lepszy, z dokładnością do 1 cm.

BIEG WAHADŁOWY 10 X 5M

Stanowisko pomiarowe wyznaczają dwie równoległe jednometrowe linie wytyczone na twardym, równym podłożu, oddalone od siebie o 5 m. Odległość 5 metrów odmierzamy między ich zewnętrznymi krawędziami.
Dodatkowo można oznaczyć trasę przy pomocy pachołków postawionych na końcach linii.
Dla szybszego przeprowadzenia próby można przygotować dwa równolegle obok siebie ustawione tory. Wtedy dwóch badanych startuje równocześnie.
Badany rozpoczyna próbę w pozycji startowej wysokiej. Stopa nogi wykrocznej powinna znajdować się przed samą linią, nogi lekko zgięte w kolanach i biodrach, ciało nieznacznie wychylone do przodu.
Po komendzie start, uczeń tak szybko jak potrafi biegnie do drugiej linii, wykonuje nawrót i wraca na linię startu. Przy każdym nawrocie, obydwie stopy muszą znaleźć się za linią.
Taki podwójny kurs badany wykonuje pięć razy. W czasie zmiany kierunku biegu nie wolno dotykać rękami podłoża.
Próbę wykonuje się dwa razy. Jej wynikiem jest lepszy z dwóch zanotowanych czasów zapisywany z dokładnością do setnej części sekundy, tak jak jest wyświetlany na ekranie stopera.

BEEP TEST (WYTRZYMAŁOŚĆ)

Wytrzymałość, czyli zdolność do wykonywania długotrwałych wysiłków fizycznych o określonej intensywności bez objawów wyczerpania. Zależy od układu krążenia, oddychania oraz termoregulacji. Dodatkowo wiąże się ściśle z cechami psychicznymi, takimi jak motywacja czy silna wola.

Do przeprowadzenia próby niezbędny jest dokładnie wymierzony na sali gimnastycznej lub boisku sportowym dystans 20 m, oznaczony dwoma równoległymi liniami.
Pośrodku między nimi umieszczamy w kilkumetrowych odstępach pachołki lub grzybki. Przy pomocy grzybków warto jest też wyznaczyć od trzech do pięciu torów do biegania. Ułatwiają one zwłaszcza młodszym dzieciom poprawne wykonanie próby.
Do wykonania próby potrzebny ustawiony jest sprzęt nagłaśniający. Należy wykorzystać poniższe nagranie:  .
Dzieci przystępując do próby ustawiają się w szeregu na jednej z linii.
Uczniowie poruszają się takim tempem by w chwili, gdy rozbrzmiewa sygnał zmiany kierunku ruchu stawiali nogę na linii, wykonywali nawrót i biegli z powrotem.
Nauczyciel może biec ze swoimi uczniami tak długo, jak długo nie przyswoją oni sobie tempa biegania. Im młodsze dzieci tym dłużej należy im towarzyszyć podczas wykonywania próby.
Uczniowie tak długo uczestniczą w próbie jak długo potrafią utrzymać podawane z głośników tempo biegu. Gdy uznają, że nie są w stanie biec dostatecznie szybko – kończą próbę.
Każdy uczeń powinien zapamiętać lub zanotować liczbę pokonanych długości, a następnie nauczyciel wprowadza ją do systemu.
Wynikiem jest liczba przebiegniętych 20-metrowych odcinków, które badany był w stanie przebiec utrzymując dedykowane tempo biegu.

PLANK – DESKA

Przygotowując stanowisko do wykonania próby planka układamy jeden obok drugiego maksymalnie od sześciu do ośmiu twardych, cienkich materacy lub karimat.
Układamy je tak, by każdy z ćwiczących miał odpowiednią ilość miejsca do wykonania ćwiczenia.
Uczniowie wykonują na materacach leżenie przodem. Leżą w jednym kierunku, opierając czoła na podłożu. Maksymalnie zgięte w łokciach ramiona są przywiedzione do tułowia a dłonie oparte o podłoże po bokach głowy. Palce stóp wyprostowane.
Gdy wszyscy ćwiczący są przygotowani do wykonania próby nauczyciel podaje komendę rozpoczęcia ćwiczenia i uruchamia stoper.
Całe ciało każdego badanego, od stawów skokowych po środek głowy powinno być wyprostowane, tworzyć linię prostą. W tej pozycji badani, nie unosząc ani nie opuszczając pośladków, starają się wytrzymać jak najdłużej.
W czasie próby nie zmienia się położenia ciała, nie wykonuje się żadnych ruchów, np. opuszcza głowy. Jeśli badany potrafi po sygnale nauczyciela skorygować położenie swojego ciała należy próbę kontynuować, jeśli nie, np. opuszczonych bioder nie potrafi przywrócić do poprawnej pozycji lub permanentnie opuszcza głowę, próbę należy zakończyć.

Podciąganie na drążku próba siły rąk i barków:
Chłopcy:

Z przystawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem. Ręce znajdują się na szerokości barków. Na sygnał "start" testowany ugina ręce podciągając się na wysokość podbródka, po czym bez chwili odpoczynku przechodzi do zwisu prostego. Ćwiczenie powtarza się aż do chwili zmęczenia.
Dziewczęta:

Z przestawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem o ramionach ugiętych. Dłonie winny znajdować się na szerokości barkowa Na sygnał "start" zaczyna się próba zwisu i trwa aż do zmęczenia. Podbródek w czasie trwania testu winien znajdować się wyraźnie nad drążkiem.